SHIT

Kuta was een behoorlijk toeristisch plaatsje om te beginnen. Het ligt aan de zee, en bijna alles draait er om het toerisme. Wij hebben er ons prima kunnen vermaken, vier dagen lang.
We hebben lekker in de zee gezwommen. En dus voor het eerst gesurfd, zoals ik al vertelde.
Verder hadden we bedacht om vanuit hier een dagje naar Ulu Wati te gaan, een tempel helemaal in het zuiden van Bali. Om daar te komen moesten we vervoer zien te regelen om helemaal daar te komen. Druk onderhandelend wisten we met een man op een redelijke deal uit te komen, om vervolgens bij hem in de jeep te stappen met een mooie auto-tocht langs al het moois van Bali. Bij de tempel aangekomen kregen we een mooie doek omgebonden en konden daarmee de tempel betreden. Omgeven door vele monkeys hebben we genoten van de mooie tempel en het fantastische uitzicht op de zee vanuit hoogte.
In Kuta wilden we nog wat markten gaan bekijken, maar na lang zoeken bleek dat de lonely planet met nightmarkets, de nacht-supermarkten aangeeft, waar wij duidelijk niet naar opzoek waren. Met de weg terug naar het hotel zijn nog even flink verdwaald, waarbij we overigens achteraf wel een echte nacht markt hebben gevonden!

Vanaf Kuta hebben we de shuttlebus richting Ubud genomen. Nog steeds gezellig met Renske en Mariska samen. Een man bood ons een mooi en goed verzorgde losmen aan, waar we onze backpacks hebben neergezet en de buurt zijn gaan ontdekken. In Ubud is vanalles te beleven, van balinese dansen tot kooklessen tot mooie wandelingen tot kunst, noem maar op.
Twee wandelingen door rijstvelden en daarbij allerlei kunstenaarsdorpjes passeren, was geweldig. Je ziet hoe de mensen hier in de kleine dorpjes leven, wat je weer tot denken zet, heel gemoedelijk allemaal, maar iedereen is aan het werk, en dan het ik het over handwerk! Een avond zijn we ook naar een dansvoorstelling geweest in/bij een tempel, het was de kecak-dans. Ik zal niet uitleggen hoe het er allemaal aan toe ging,maar ik heb mijn ogen uitgekeken. En hierna werd het geheel afgesloten met een fire-dance, ook heel indrukwekkend.

En na al dit moois ga ik jullie iets meededelen waar jullie voor een keertje helemaal niet jaloers op hoeven te zijn. Bali heeft namelijk ontzettend lekker eten. Maar na ons diner vorige week donderdag, voelde ik me helaas niet meer zo lekker. Rond 12 uur was ik opeens helemaal spier wit en voelde me niet lekker en toen kwam alles er van onder en boven eruit. Ik balen, want de volgende dag zouden we meedoen met een kookcursus, maar doordat ik in bed was blijven liggen voelde ik me de volgende middag stukken beter. Vandaar ook dat we besloten de volgende ochtend heel vroeg de gunung batur te gaan bekijken. Om twee uur opgestaan('s ochtend), drie uur in de auto erheen, en om vier uur liepen we begeleid door gidsen met een groepje naar boven. Dit kostte me veel te veel inspanning die ik niet had verwacht. Boven aangekomen was het ook nog koud. We hebben de zonsopgang bekeken, maar ik was blij toen we de daling weer gingen inzetten. Beneden aangekomen stond de auto klaar die ons naar Lovina in het het noorden van Bali zou brengen, aangezien we niet terug gingen naar Ubud. Na twee uur afzien in de auto werden we afgezet bij een hotel. Daar ben ik met hoge koorts het bed ingedoken. Andere Renske deed hetzelfde, die was ook behoorlijk ziek. De dokter is de volgende morgen gekomen. Ik heb prikken gekregen voor mijn te lage bloeddruk, was die nacht twee keer flauwgevallen, antibiotica, pillen voor de dairree, en pillen om een beetje aan te sterken. Al deze dagen wilde ik eigenlijk heel graag naar huis, ja echt waar! Ik voelde me behoorlijk ellendig. Gelukkig gaat het nu al wat beter en heb ik het net kunnen halen tot aan het internetcafe om eens wat van me te laten horen. Naast rijst kan ik alweer soep eten en wat groenten, dus ik word beetje bij beetje beter. Het duurt me alleen wat te lang, want het is hier zo mooi en ik wil graag al dat moois tot me nemen.

Dus ik mag hopen dat ik jullie over weekje weer lekker jaloers kan maken....